تنهایی‌ام
عذاب تلخی بود
شاید تو آن پرنده زیبا بودی
در خواب‌های کودکی‌ام
با مهربانی همیشگی چشم‌ات
اینک با من باش
و به گرمی مهمانم کن
دیریست در برف مانده‌ام...۱
۱ همایون یزدان‌پور
سلامشعر زیبایی بود...اما تنهایی خیلی بهتر از بودن با آدم های بی معرفت است...
سلام می‌گل عزیزنوشتهی بسیار قشنگیه ولی سردی تنهایی بهتر از گرمای آدمهایی که فقط ظاهر گرمی دارند با دل سرد و یخ زده.
سلام
شعر زیبایی بود...اما تنهایی خیلی بهتر از بودن با آدم های بی معرفت است...
سلام می‌گل عزیز
نوشته‌ی بسیار قشنگیه ولی سردی تنهایی بهتر از گرمای آدمهایی که فقط ظاهر گرمی دارند با دل سرد و یخ زده.