فریاد خاموش

روزهای زندگی ..همچون مشق های خط خورده دوران کودکی ماست

فریاد خاموش

روزهای زندگی ..همچون مشق های خط خورده دوران کودکی ماست

ماهی

 Ahmad Shamloo

من فکر می کنم

هرگز نبوده قلب من

                         این گونه

                                  گرم و سرخ:

احساس می کنم

در بدترین دقایق این شام مرگ زای

چندین هزار چشمه خورشید

                                    در دلم

می جوشد از یقین؛

احساس می کنم

در هر کنار و گوشه ی این شوره زار یأس

چندین هزار جنگل شاداب

                            ناگهان

می روید از زمین.

 

آه ای یقین گم شده؛ ای ماهی گریز

در برکه های آینه لغزیده تو به تو!

من آبگیر ِ صافی ام اینک! یه سِحر ِ عشق؛

از برکه های آینه راهی به من بجو!

 

من فکر می کنم

هرگز نبوده

                دست من

                              این سان بزرگ و شاد:

احساس می کنم

در چشم من

                  به آبشرِ ِ اشکِ سرخ گون

خورشید بی غروب سرودی کشد نفس؛

احساس می کنم

در هر رگم

به هر تپش قلب من

                           کنون

بیدار باش قافله یی می زند جرس.

 

آمد شبی برهنه ام از در

                              چو روح آب

در سینه اش دو ماهی در دستش آفتاب

گیسوی خیس او خزه بو؛ چون خزه به هم.

 

من بانگ بر کشیدم از آستان یأس:

«ــــآه ای یقین یافته؛ بازت نمی نهم!»

«احمد شاملو»

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد