باید از عشق پوزش بخواهیم

اگر قناری پرشکسته ای را دیدیم وبر خود نشکستیم ، اگر رنج تازیانه ی کبود فقر را بر گونه ی کودکی یتیم دیدیم و نگریستیم ، باید از عشق پوزش بخواهیم . اگر ترنم رویش بنفشه را در شب باکره ی فروردین نشنیدیم ، اگر صدای بوسه ی شبنم را بر گلبرگهای گل سرخ نشنیدیم ، اگر نگاه عاشق چشم نجیبی ، دلمان را نلرزاند ، اگر خلوت دست تنهائی ، ما را فریاد زد و ما ، خاموش ماندیم ، اگر شوق دیدن رنگین کمان ، هوای دلمان را رنگی نکرد ، باید از عشق پوزش بخواهیم . اگرپرواز لطیف پروانه ، جوانه ی شوق رهایی را در دلمان سبز نکرد ، اگر زلال شفاف اشکی ، هوای دلمان را ابری نکرد ، اگر هیچ نگاهی دل ما را به معراج نبرد ، اگر در هیچ سرایی را به سر نکوبیدیم ، اگر بیکران نیلگون هستی ، یاد حضرت دوست را در دلمان زنده نکرد ، باید ازعشق پوزش بخواهیم . اگر ترنم عشق ، اگر طعم عشق، اگر تپش عشق ، اگر عطر عشق را نفهمیدیم و نچشیدیم وبی اعتنا گذشتیم ، باید با تمامی حضور خویش از عشق پوزش بخواهیم . (برگرفته از کتاب فرهنگ پیام . شاعر : محمود نامنی.)