یک روز  توی اتوبوس،

گرما و ترافیک حسابی کلافه ام کرده بود

با بی حوصلگی روزنامه را ورق زدم

سردار رادان زنان سرزمین من و به 4 دسته تقسیم کردن:

بیماران روانی، افراد فاقد هویت، دارای انحرافات اخلاقی و در نهایت گروهی هیجان مدار،

عجب !!!

 با لبخند تلخی  روزنامه را ورق میزنم،

 لبخندم تلخ تر میشه وقتی خبر........................را می خوانم

روزنامه ی لعنتی را می بندم...

دختر 13، 14 ساله ای کنارم نشسته،

 من و یاد خودم می اندازه

در سال های شور و هیجان و فریاد...

سال های لبخند و صبر و پایداری...

سال هایی که

سهم من از زندگی، شور و هیجان انقلاب بود .

 سهم این دختر چیست؟؟؟

ترس و وحشت؟

توهین وافترا؟